20 september

Het is zondagochtend, 20 september 2009, 6u30. Het GSM-alarm ligt onophoudelijk vervelend te piepen om op te staan. Ik ben nog lang niet uitgeslapen, maar blijven liggen is ditmaal geen optie. Binnen een uurtje staat broer Koen immers aan de deur om ons naar Schiphol te brengen voor een lange trip die ons naar Hanoi moet voeren. De nacht ervoor waren we pas om 2u klaar met inpakken wat dus een veel te korte slaaprust heeft opgeleverd. Belinda blijkt nog minder te hebben geslapen, want ze is al een hele tijd op. Als dat zich maar niet gaat wreken in het vliegtuig... Nog snel de laatste dingen bij elkaar scharrelen en we kunnen op weg.

Klokslag 7u30 belt Koen aan en slaan we deur van ons nestje voor een aantal weken dicht. Er is gelukkig weinig verkeer onderweg, want er doemen heel wat wegenwerken op, zodat we 135 minuten over het luchthaventraject doen. We begeven ons naar de balie van Singapore Airlines waar we een hele rij aantreffen voor de internet check-in. Blijkbaar checkt iedereen zich tegenwoordig thuis in, want het duurt toch een tijdje voor we onze koffers hebben ingeleverd en door de eerste controlepost zijn. Nog net op tijd om een broodje te eten en dan kunnen we recht het vliegtuig in. Tot nu toe is alles vlot verlopen.

Het is de eerste keer dat we met Singapore Airlines vliegen, en we zijn natuurlijk heel benieuwd naar deze airline. Ze staat al jaren op nummer 1 wat service en comfort betreft en na een uurtje kunnen we dit alleen maar bevestigen. De beenruimte is het beste wat we al gehad hebben en het entertainment aanbod is fantastisch. Iedereen heeft zijn eigen schermpje met een 80-tal 'on demand' films en tv-series en daarnaast nog een stuk of 50 games. Ook de service aan boord is ongeëvenaard. Om het halfuur zijn ze daar met drankjes, maaltijden, versnaperingen, fruit, enz. Dorst of honger zul je hier absoluut niet lijden.

De vliegtijd bedraag 12u en 30 min, wat voor ons eigenlijk al een gewoonte begint te worden. Maar deze keer slaat de vermoeidheid onverbiddelijk toe. Ik kan mijn ogen amper open houden, maar slapen lukt me ook deze keer niet, zodat ik me ongelooflijk 'ambetant' voel. Uiteindelijk landen we iets na 6u 's morgens plaatselijke tijd in Singapore (12u 's nachts bij ons), waar we 4u op onze volgende vlucht moeten wachten.