dinsdag 29 september 2009

27 september

Om 6u is het weer zover. Ons hatelijk wekkertje rinkelt alweer. We zijn deze week al meer vroeg opgestaan dan het volledige jaar in Belgie. Vakantie noemt men dat. Maar ja, als een mens iets wil zien ...

Om 6u30 genieten we van een heerlijk pannekoekenontbijt en maken we ons klaar om de bus te nemen naar de beroemde zondagmarkt van Bac Ha, een zo'n 100 km verder gelegen dorpje. De trip zal zo'n 3u in beslag nemen en we zitten met een 12-tal mensen in het busje : 5 Australiers, 2 Duitsers, Menno en Catharina, wijzelf en nog een Nederlandse amateurfotograaf die aan een 4 maanden durende trip door Azie bezig is (http://www.marvindekievit.waarbenjij.nu/).



Rond 10u komen we aan in Bac Ha, waar het een drukte van jewelste is. We krijgen van onze gids (Quyen is meegereisd) 2,5u de tijd om de markt de bezoeken, maar na een uur zit heel de groep al in het afgesproken cafeetje waar we de lunch zouden nuttigen. De markt kan ons duidelijk minder boeien.




's Namiddags staat er nog een bezoek aan enkele lokale families op het programma, maar ook dit is eigenlijk maar om de tijd op te vullen. Deze uitstap is duidelijk het minste wat we tot nu toe hebben gehad. Rond 14u stappen we dan terug in het busje voor de terugtocht, en niemand is daar rouwig om. Onderweg zien we ons eerste dodelijk ongeval (een vrachtwagen heeft iemand op een scooter gegrepen) en misschien is het erg om te zeggen, maar dit was het spectaculairste moment van de dag.


Na een 2-tal uurtjes komen we aan in Lao Cai, waar we een aantal passagiers lozen die terug op de nachttrein naar Hanoi moeten (het is pas 16u, de trein vertrekt om 21u). Loa Cai ligt in het uiterste noorden van Vietnam, op de grens met China, en vooraleer terug naar Sa Pa te vertrekken, gaan we daar nog even een bezoekje aan brengen.



Belinda heeft ondertussen al een paar dagen last van een allergische reactie, en volgens Quyen ligt dit aan het leidingwater. Een bezoekje aan de apotheker brengt de oplossing, want een paar uren na het smeren van het wonderzalfje, zijn de rode jeukstippeltjes zo goed als verdwenen.
Na een mindere dag gaan we 's avonds met Menno en Catharina nog uitgebreid eten bij een Vietnamese Italiaan en het moet gezegd, na een week van 'chicke rice and vegetable spring rolls' smaakte de Italiaanse keuken met bijbehorend wijntje erg lekker. De eigenaar was zo enthousiast dat hij ons trakteerde op een prive concert en grappa, zodat de avond toch nog leuk eindigde.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten